Zelfmoord is wel het laatste wat ik zou doen is een (flauw) grapje van Herman Finkers.
Zelfmoord is ontzettend akelig voor de achterblijvers maar tegelijkertijd ook fascinerend om te bestuderen.
Of het nu gaat om Ernest Hemingway,Ian Curtis,Jan Arends, Menno Ter Braak of Arne Janssen. Het boeit mij om te bestuderen hoe ze tot hun vreselijke laatste daad kwamen.
Ernest Hemingway schoot zichzelf met zijn favoriete geweer door de loop in de mond te nemen en met zijn teen de trekker over te halen. Dit was te voorzien omdat Hemingway leed aan depressies en door overmatig drankgebruik een geestelijk en lichamelijk wrak was geworden.
Ian Curtis slikte medicijnen tegen epilepsie die depressieve gevoelens kunnen veroorzaken. Ook had hij een buitenechtelijk relatie waar hij zich erg schuldig over voelde. En hij zag hij erg op tegen een Amerikaanse tour. Hij hing zich op met "The Idiot " van Iggy Pop op de draaitafel.
Jan Arends sprong uit het raam van zijn appartement in Amsterdam. Jan Arends verbleef jarenlang in psychiatrische inrichtingen. Hij werd er behandeld voor psychische problemen en zijn alcoholverslaving. Hieronder 1 van zijn laatste gedichten.
Ik
ben niet bang
voor wat er
zal gebeuren.
Er zullen
witte dieren
door het veld
gaan lopen
en dat
zal alles zijn.
(Jan Arends)
Menno Ter Braak
Was zo bang bij het uitbreken van de oorlog zo bang voor de Duitse bezetting en de persoonlijke voor zichzelf en zijn familie. Dat hij besloot bij zijn broer Wim ter Braak die huisarts was een slaapmiddel en daarna een snel werkend gif
tot zich te nemen.
Bij Arne Jansen zijn de motieven nog niet bekend en zeker na het bekijken van het onderstaande filmpje nemen de vraagtekens alleen maar toe.
Bronnen:
De Laatste Deur-Jeroen Brouwers
Sterven als een Polemist-Leon Hanssen