Naar aanleiding van de zogenaamde mishandeling van Story redacteur Guido den Aantrekker (Aansteller) schreef Max Pam een stukje met de pen in het giftigste azijn gedoopt.
Hij noemt den Aantrekker een journalistieke strontvlieg die je met eigen middelen moet bestrijden.
Het idee van Pam is briljant in al zijn eenvoud.
Begin gewoon een roddelblad over roddeljournalisten. Het maakt niet uit of het waar is of niet.
Dus Oog om oog,tand om tand.
Een meester van dit principe was Theo van Gogh. Die Barbara Plugge (hoofdredactrice Privé) het zwijgen wist op te leggen met het volgende stukje.
De tweede geslaagde tegenactie staat op naam van Theo van Gogh. Het bekende journalistieke roddelpaard Barbara Plugge meende in de Privé over het privé-leven van de later vermoorde cineast te kunnen berichten. Nou, dat heeft ze geweten! Onmiddellijk verscheen in HP/De Tijd een kleine verhandeling, waarin Van Gogh meldde dat Barbara Plugge onvruchtbaar door het leven moest, omdat er cement in haar baarmoeder was gestort. Tevens schreef Van Gogh een verslag over de pogingen van Plugge om in een Zuid-Amerikaans land voor een habbekrats een zwerfkind te adopteren. Allemaal gelogen natuurlijk, maar wel effectief. Plugge heeft nog even gedreigd met een proces, wat Van Gogh uiteraard prachtig vond, maar ook zij heeft niet doorgezet. Nadien had Van Gogh van Barbara Plugge geen last meer.(Bron:Max Pam)
En zo moet het. Want respect moet je niet krijgen maar afdwingen.